SF : BTOB SWEET STUFF ขนมสื่อรัก [แจเนียล]

“ซองแจ! นี้แกไปตีกับคนอื่นมาอีกแล้วใช่ไหม”เสียงหญิงวัยกลางคนยืนด่าลูกชายตัวแสบของตัวเอง

“โอ้ย แม่ ก็ผมเป็นเด็กผู้ชายนะ จะให้ไปนั่งเล่นตุ๊กตารึไงหละ มันก็ต้องมีกันบ้างแหละเรื่องชกต่อย”ซองแจเถียงผู้เป็นแม่ของตนเอง เขาเป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยม ที่วันๆคอยจะมีเรื่องชกต่อยเป็นประจำ แถมการเรียนก็ยังตกต่ำอีกด้วย ทำให้ผู้เป็นแม่รู้สึกเหนื่อยหน่ายใจ

“แกยังกล้าเถียงฉันอีกนะ ไปเลย จะไปไหนก็ไปเลย แล้วถ้าเกรดเทอมนี้ออกมาไม่ดีอีกหละก็ ฉันจะส่งแกไปโรงเรียนประจำ!”ผู้เป็นแม่ว่าอย่างยื่นคำขาด

“ไปก็ได้! ใครจะอยากอยู่ฟังแม่บ่นกันเล่า”ซองแจพุ่งตัวออกจากบ้านทันทีที่สิ้นคำพูด แต่ถึงจะพูดอย่างงั้น เขากลับกลุ้มใจเรื่องโรงเรียนประจำที่แม่ขู่

“ถ้าโดนส่งไปเรียนโรงเรียนประจำจริงๆจะทำไงดีว่ะ”เขาพูดอย่างคิดไม่ตกอยู่หน้าประตูบ้าน

“อ๊ะ ไปหอพี่พีเนียลดีกว่า อย่างน้อยก็ให้พี่พีเนียลช่วยเรื่องภาษาอังกฤษได้”เขาว่าก่อนจะยิ้มกว้างออกมา เมื่อนึกถึงพี่ชายตัวบาง ที่มีนิสัยใจดี และรอยยิ้มที่อ่อนโยนอยู่เสมอ

.

.

.

“ก๊อกๆๆ พี่พีเนียลอยู่มั้ย”ซองแจเคาะประตูเรียกเจ้าของห้อง ตอนนี้เขามาถึงหอพักของคนที่คิดจะให้ช่วยติวหนังสือให้แล้ว

“อ๊ะ ซองแจ”เจ้าของห้องเปิดประตูออกมา ก่อนจะเอ่ยทักด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มที่ซองแจตกหลุมรักมัน

“เข้ามาก่อนสิ”พีเนียลเชื้อเชิญอีกฝ่าย

“ครับ”ซองแจตอบรับพร้อมกับยิ้มกว้าง

เมื่อเดินเข้ามาภายในห้องแล้ว ซองแจก็กระโดดขึ้นไปนั่งบนโซฟาทันที เขาคุ้นเคยกับที่นี้เป็นอย่างดี เพราะเวลาที่ทะเลาะกับแม่ เขาก็มักจะมาคลุกตัวอยู่ที่นี้ประจำ

“โดนแม่ด่ามาอีกหละสิ”พีเนียลถามยิ้มๆอย่างรู้ทัน

“เกลียดคนรู้ทันจริงๆ แม่บอกว่าถ้าเกรดผมเทอมนี้ไม่ดี จะส่งไปโรงเรียนประจำน่ะ”ซองแจเราถึงสาเหตุที่เขามาที่นี้ให้ฟัง

“จริงหรอ ก็ดีนะ ซองแจจะได้เลิกเกเรไง”พีเนียลเห็นด้วยกับความคิดแม่ของอีกฝ่าย

“โห พี่พีเนียล ผมอุตส่าห์จะมาให้พี่ติวให้ซะหน่อย”ซองแจบอกอย่างน้อยใจ ที่อีกฝ่ายไม่เข้าข้างตัวเอง

พีเนียลไม่ได้พูดอะไร เขาทำเพียงแค่ยิ้มให้ ก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆบนโซฟา นั่งดูรายการทีวีที่ดูค้างไว้

ซองแจที่ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ก็หันมองไปรอบๆห้อง เพื่อจะมีอะไรให้เขาเล่นได้บ้าง แต่สายตาก็หันไปเห็นตะกร้าที่มีขนมอยู่มากมายจนหล่นออกมา

“พี่พีเนียลชอบกินขนมหรอ ขนมเยอะจัง”ซองแจถาม

“อือ ชอบน่ะ”พีเนียลตอบแค่นั้น ตายังคงจ้องมองทีวี

“พีพี่เนียลผมกินอันนี้ได้มั้ย”ซองแจหยิบห่อขนมห่อหนึ่งขึ้นมาก่อนจะถาม

“ได้สิ”พีเนียลตอบ

“พี่พีเนียลผมกินอันนี้ด้วยนะ”ซองแจเลือกอันที่ตัวเองชอบมาอีกอัน

“อือ”พีเนียลตอบรับในลำคอ

“พี่พีเนียลอันนี้ด้วยนะ”เขาถามอีกครั้ง

“อือ ซองแจจะกินหมดตะกร้าเลยก็ได้”พีเนียลบอกอย่างใจดี

แต่ซองแจกลับทำหน้าเซ็งๆ เพราะอีกคนไม่หันมาสนใจตัวเองเลย กลับเอาแต่ดูทีวี และแล้วสายตาของเขาที่จ้องอีกฝ่ายอยู่ ก็ไล่สายตาลง เขาพบว่าพีเนียลนั้นใส่เสื้อคอกว้าง ที่กว้างมากๆจนเห็นแผ่นอกขาว

ซองแจเมื่อเห็นดังนั้น ความคิดบางอย่างก็แล่นเข้ามา เขาไล่สายตามองไปทุกส่วนของอีกฝ่าย เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายนั้น ดูน่ากินกว่าขนมในตะกร้านี้ซะอีก

ซองแจค่อยๆกระเถิบไปนั่งชิดพีเนียลมากขึ้น โดยที่พีเนียลก็ไม่ได้กระเถิบหนี สายตาคมจ้องมองแผ่นอกขาว อยากจะเห็นให้มากกว่านี้ มือหนาค่อยๆแตะลงบนต้นแขนอีกฝ่าย ก่อนจะค่อยๆลูบไล้เบาๆ

พีเนียลยังคงไม่รู้สึกแปลกอะไร เขายังคงดูรายการทีวีต่อ

ซองแจเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังคงไม่มีอาการใดๆเกิดขึ้น เขาจึงเอื้อมมืออีกข้างไปกอดรัดเอวอีกฝ่ายไว้ จมูกโด่งเริ่มสูดดมซอกคอหอม ยิ่งได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างกายของอีกฝ่าย เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าน่ากินกว่าขนมเป็นร้อยเท่า

เมื่อคิดดังนั้น ซองแจจึงลองแลบลิ้นเลียลงไปบนซอกคอขาว อยากจะลองชิมรสชาติของอีกฝ่ายดู

“อ๊ะ ซองแจทำอะไรน่ะ”พีเนียลที่เริ่มรู้สึกตัวหันมาถาม

“ผมขอกินพี่พีเนียลด้วยได้ไหม”เสียงทุ่มกระซิบถามที่ข้างหู

“อ๊ะ ซ ซองแจ...”พีเนียลที่ตกใจกับคำถาม ยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็ถูกดันให้นอนหงายบนโซฟาซะแล้ว

ซองแจประกบริมฝีปากลงกับคนด้านล่างทันที พีเนียลดิ้นขัดขืนนิดหน่อย แต่เขาก็อดเคลิบเคลิ้มกับรสจูบที่ซองแจมอบให้ไม่ได้

มือหนาล่วงเข้าไปใต้เสื้อของคนด้านล่าง สัมผัสได้ถึงผิวเนียนละเอียดของอีกฝ่ายอย่างที่คาดไว้ เขาลูบไล้และบดขยี้ยอดอกของอีกฝ่าย จนพีเนียลต้องบิดตัวหนี

“อือ ย อย่า ซองแจ”พีเนียลถอนจูบออก เขาร้องห้าม แต่ซองแจไม่ฟัง เขากลับก้มลงซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นแทน

“อือออ…”พีเนียลถึงจะขัดขืน แต่ก็ทำแค่เพียงนิด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความอ่อนโยนของเขา หรือว่าเพราะแรงอารมณ์ที่ถูกเด็กหนุ่มด้านบนสร้างขึ้นมากันแน่

“พี่พีเนียล ให้ผมชิมพี่นะ”ซองแจเงยหน้าขึ้นจากซอกคอขาว ก่อนจะส่งสายตาและน้ำเสียงอย่างออดอ้อน

พีเนียลเมื่อเห็นสายตาแบบนั้น ก็อดที่จะใจอ่อนไม่ได้ เขาทำได้แค่ก้มหน้าเขินอาย

ซองแจเมื่อเห็นท่าทางของคนด้านล่าง ก็รู้ทันที่ว่าต้องยอมใจอ่อนให้เขาอีกตามเคยแน่ เขาจึงจัดการถอดเสื้อยืดตัวบางของอีกฝ่ายออก พร้อมกับกางเกง และเสื้อผ้าของเขา ตอนนี้ทั้งสองร่างจึงปราศจากเครื่องแต่งกาย ผิวกายของอีกฝ่ายสัมผัสกับของอีกฝ่าย

ซองแจก้มลงประกมจูบอีกครั้ง มือหนาลูบไล้บนต้นขาของคนด้านล่าง พีเนียลโอบกอดรอบคอของซองแจไว้ ตอนนี้ตัวเขาเองก็คงหยุดไม่ได้เช่นเดียวกัน

ซองแจถอนริมฝีปากออก ก่อนจะประพรมจูบไปทั่วเรือนร่างขาว สายตาหยาดเยิ้มจ้องมองร่างข้างใต้ ผิวขาวๆทั้งเรือนร่างของอีกฝ่าย ที่แดงเรื่อนิดๆเพราะสัมผัสจากเขา ทำให้เขาต้องกลืนน้ำลาย อยากจะกลืนกินร่างนี้ไปทั้งตัว

มือหนาจับแกนกายของอีกฝ่ายชักรูด สร้างอารมณ์ให้อีกฝ่ายก่อน

“อึก อ่า...ซองแจ”พีเนียลครางออกมา เขาพยายามหุบขาเข้าหากัน แต่ก็โดนคนด้านบนจับขาข้างหนึ่งยกขึ้นแทน

“อ่า... อือ...”พีเนียลร่างกายบิดเร้า เขาไม่สามารถจะห้ามอีกคนได้ มือบางจิกลงบนโซฟา ใช้เป็นที่ระบายอารมณ์

ซองแจเมื่อเห็นว่าส่วนนั้นของคนข้างใต้ขยายเต็มที่แล้ว เขาจึงจับร่างบางนอนคว่ำหนา แต่ยกสะโพกมนขึ้น

สิ่งที่เขาเห็นคือช่องทางรักสีชมพู ที่เพียงเห็นก็ทำเขาแทบอดทนไว้ไม่อยู่ เขาต้องเตรียมพร้อมให้กับอีกฝ่ายก่อน

ซองแจก้มลงกอดพีเนียลจากทางด้านหลัง จมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอขาว

“พี่พีเนียล อย่าเกร็งนะครับ”เสียงทุ่มพูดอย่างอ่อนโยน พีเนียลพยักหน้าให้ ใบหน้าใสแดงเรื่อ ทั้งอายและรู้สึกดี

ซองแจเริ่มจากใช้นิ้วหมุนวนรอบปากทางเข้า ทันทีที่เข้าใช้ปลายนิ้วแตะลงไป อีกคนเหมือนจะสะดุ้งนิดๆ แต่ก็ไม่ได้ขยับหนี

ซองแจหมุนวนอยู่สักพัก ก่อนจะคอยๆดันปลายนิ้วเข้าไป

“อึก โอ้ย...จ เจ็บจังซองแจ”พีเนียลหันหน้าไปบอกน้ำตาคลอ

ซองแจจึงพรมจูบลงบนแผ่นหลังเนียลเพื่อให้อีกฝ่ายผ่อนคลาย เขารู้สึกได้ว่านิ้วถูกบีบรัดแน่น ก่อนจะค่อยๆคลายลง เขาจึงดันนิ้วเข้าไปจนสุด

“โอ้ย...ซองแจ พอแล้วได้ไหม มันเจ็บ”พีเนียลบอก ใบหน้าเจ็บปวด เขาไม่หน้าใจดีกับเด็กเลยจริงๆ

“ไม่ได้นะ ผมยังไม่ได้ชิมพี่เลย”ซองแจกระซิบบอกที่ข้างหู ก่อนจะขบกัดสร้างความวาบหวาบเบี่ยงเบนความรู้สึกที่ช่องทางด้านหลังของอีกฝ่าย

เขาค่อยๆหมุนวนนิ้วของตัวเองที่อยู่ภายในช่องทางรัก สลับกับชักเข้าออกไปมา จนกระทั่งคนใต้ร่างไม่รู้สึกเจ็บแล้ว เขาจึงเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกนิ้ว

พีเนียลถึงจะสะดุ้งนิดๆกับนิ้วที่ถูกเพิ่มเข้ามา แต่เขาก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ช่องทางด้านหลังของเขา ตอบรับได้ดีกับนิ้วของอีกฝ่าย

ซองแจเมื่อเห็นว่าร่างบางข้างล่างพร้อมแล้ว เขาจึงชักนิ้วออกมาทั้งหมด แกนกายของเขาที่ไม่ต้องเล้าโลมก็เตรียมพร้อมอยู่แล้ว สอดใส่เขาไปแทน

“อึก อ้า...เจ็บ”พีเนียลร้องลั่น เมื่อสิ่งที่สอดใส่เข้ามามันมีขนาดใหญ่กว่าเดิมทำให้เขาเจ็บอีกครั้ง

ซองแจก้มลงกดจูบริมฝีปากอิ่มอย่างดูดดื่มและเร้าร้อน ก่อนจะกระแทกแกนกายของตัวเองเข้าไปจนสุด

ช่องทางด้านหลังของอีกฝ่ายทำเขาแทบคลั่ง มันทั้งบีบรัดและร้อนระอุ

“อ่า...”เขาถอนจูบออกก่อนจะครางอย่างพอใจ

“ซองแจ อย่าเพิ่งขยับ มันเจ็บ”พีเนียลร้องบอก แต่ซองแจแทบจะไม่ไหวแล้ว เขาไม่สามารถจะทำตามที่อีกฝ่ายขอได้ ถึงจะร้องไห้อ้อนวอนก็ตาม

ซองแจเริ่มขยับทันที ด้วยจังหวะที่ช้าเนิบนาบ แต่ทำเขาเสียวซ่านจนแทนคลั่ง

“อ้าา อ่า...ซองแจ”พีเนียลร้องครางออกมา น้ำตาใสๆเอ่อล้นขอบตา

“อือ...อ่า...”ซองแจครางอย่างสุขสม มือหนาบีบเคล้นคลึงสะโพกมนระบายอารมณ์ของตัวเอง

พีเนียลที่ตอนแรกรู้สึกเจ็บ แต่พอผ่านไปสักพักความเสียวซ่านก็เข้ามาแทนที่

ซองแจเริ่มเพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้น ตอนนี้ภายในห้องจึงระงมไปด้วยเสียงครางของทั้งสองคน

“อึก อ้า ซองแจ....”พีเนียลครางเรียกชื่อของคนด้านบนออกมา

“อ่า...พี่พีเนียล รู้สึกดีไหม”ซองแจถามเสียงกระเส่า

“อึก อือ...”พีเนียลพยักหน้ารับ ใบหน้าขาวใสแดงแจ๋ ร่างกายสั่นคลอนไปตามจังหวะการกระแทกของอีกฝ่าย

“อือ อ่า...พี่รักผมไหม”ซองแจถามอีกครั้ง

พีเนียลเหมือนจะไม่ตอบ ซองแจจึงแกล้งกระแทกเข้าไปแรงๆ

“อ้าา...ร รัก”พีเนียลร้องลั่น ก่อนจะยอมตอบออกมา ซองแจยิ้มอย่างพอใจ

“ผมก็รักพี่เหมือนกัน”

พูดจบ ซองแจก็กระแทกถี่เร็วขึ้น เขากำลังจะถึงจุดปลดปล่อย ทั้งสองร่างเหมือนจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ซองแจโอบกอดร่างข้างใต้ไว้ ก่อนจะปลดปล่อยออกมาพร้อมๆกัน

“แฮ่กๆๆ”ทั้งคู่หอบหายใจ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนด้วยกัน ซองแจจับหัวของคนที่เหมือนจะหมดแรงจนแทบสลบขึ้นมานอนบนแขนของตัวเอง ทั้งคู่นอนพักกันอยู่นาน

“พี่พีเนียล เราเป็นแฟนกันนะ”ซองแจพูดขึ้น แต่พีเนียลกับนอนนิ่งๆเหมือนกำลังคิดอะไรบ้างอย่างอยู่ นานจนกระทั่งซองแจคิดว่าอีกฝ่ายคงปฏิเสธ ซึ่งเป็นการปฏิเสธครั้งแรกตั้งแต่ที่รู้จักกันมา เพราะอีกฝ่ายมักจะใจดีกับเขาเสมอ

“อือ”พีเนียลตอบรับในลำคอ ซองแจที่คิดว่าตัวเองจะถูกปฏิเสธฉีกยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะโอบกอดอีกฝ่ายแน่นขึ้น

“พี่พี่เนียล”

“หืม”

“เมื่อกี้ชิมแล้ว ตอนนี้ขอกินเลยได้มั้ยอ่า”

“ห๊ะ! ม เมื่อกี้แค่ชิมหรอ ไม่เอาแล้วนะซองแจ อ๊ะ หยุดก่อน อย่า อ...อืม”

.

.

.

“ซองแจทำไมเดี๋ยวนี้ตั้งใจไปติวหนังสือกับพี่พีเนียลจัง หรือว่ากลัวแม่จะส่งไปโรงเรียนประจำจริงๆใช่ไหมหละ”ผู้เป็นแม่ถามลูกชายของตัวเอง ที่เดี่ยวนี้พอกลับจากโรงเรียนก็จะแวะไปที่หอของพีเนียลก่อนทุกที เหตุผลที่ให้ก็คือไปติวหนังสือ

“คือว่า...ขนมที่ห้องพี่พีเนียลอร่อยน่ะครับ”ซองแจตอบพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

THE END