Btob : Cocktail Love 1

ณ ย่านใจกลางกรุงโซล ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังยืนจ้องมองร้านของตัวเอง ที่กำลังจะเปิดเป็นบาร์ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

เขายืนจ้องมองมันด้วยความภาคภูมิใจ เพราะบาร์นี้สร้างขึ้นมาด้วยเงินทองของเขาเอง โดยที่ไม่ได้อาศัยเงินจากครอบครัวสักบาท ถึงแม้ทางบ้านของเขาจะมีฐานะร่ำรวยก็ตาม

“เหลือแค่รับสมัครพนักงานสินะ”เขาพูดขึ้น ก่อนจะหยิบแผ่นป้ายขนาดใหญ่ ที่มีข้อความเขียนรับสมัครพนักงานมาแขวนไว้ที่หน้าร้าน

“เอาหละ แค่นี้ก็เรียบร้อย หวังว่าจะมีคนมาสมัครนะ”เขาบอก ก่อนจะเดินไปขึ้นรถยนต์คันหรูของตัวเองขับออกไปด้วยความเร็ว

วันเปิดร้าน

รนยนต์คันหรูแล่นมาด้วยความเร็ว ก่อนจะเบรกอย่างกะทันหันที่หน้าบาร์ของตัวเอง ชายหนุ่มเจ้าของบาร์เดินลงมาจากรถ เขาพบว่ามีเด็กหนุ่มสามคนกำลังยืนอยู่ที่หน้าร้าน จ้องมองเข้าไปในร้านด้วยความสนใจ

“ขอโทษนะ พวกนายมาสมัครงานที่บาร์ฉันรึเปล่า”เขาเดินเข้าไปถามทั้งสามคน

“ใช่ครับ ผมมาสมัครงาน”เด็กหนุ่มที่ไว้ผมดำ ตัวสูงที่สุดตอบ พร้อมกับยิ้มให้

“ผมด้วยครับ/ฉันด้วย”อีกสองคนที่เหลือบอก

“ดีจังที่พวกนายมา งั้นเข้าไปในบาร์ก่อนละกัน อ่อ ฉันชื่ออึนกวังนะ เป็นเจ้าของร้าน”

“สวัสดีครับคุณอึนกวัง ผมชื่อซองแจ”เด็กหนุ่มตัวสูงบอกด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง

“ผมพีเนียลครับ”

“ฉันอิลฮุน”

เมื่อทุกคนแนะนำตัวกันเสร็จแล้ว ก็พากันเดินเข้าไปในบาร์ เพื่อตกลงกันเรื่องงาน

ภายในบาร์นี้ ถึงข้างนอกจะดูเหมือนเล็ก แต่ที่จริงแล้ว ภายในกลับกว้างขวาง ตรงกลางเป็นฟลอสำหรับนักเต้น ข้างหน้าเป็นเวทีขนาดไม่ใหญ่นัก รอบบริเวณก็เป็นโต๊ะเพื่อนั่งดื่ม และด้านข้างของร้านก็เป็นเค้าเตอร์บริการเครื่องดื่มมึนเมาทั้งหลาย

ภายในบาร์ถูกตกแต่งเสร็จแล้ว ออกแนวหรูหรา บ่งบอกถึงรสนิยมของเจ้าของร้าน และลูกค้าที่จะมาใช้บริการที่บาร์แห่งนี้

“วันนี้ฉันจะจัดฉลองเปิดร้าน พวกนายเริ่มทำงานกันตั้งแต่วันนี้เลยหละกัน เพื่อเป็นการทดลองงานด้วย ซองแจ พีเนียล นายสองคนไปเป็นเด็กเสริมหละกันนะ”

ซองแจกับพีเนียลหันมามองหน้ากันยิ้มๆ พวกเขาทั้งสองคนไม่ได้รู้จักกันมาก่อน แต่แปลกที่รู้สึกถูกชะตากับอีกฝ่ายยังไงไม่รู้

“ส่วนอิลฮุน นายไปเป็นบาร์เทนเดอร์ คอยชงเครื่องดื่มนะ”

อิลฮุนพยักหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงเข้าใจ เขาไม่เกี่ยงเรื่องตำแหน่งหรือหน้าที่อยู่แล้ว

“แล้วก็เรื่องค่าจ้าง คืนนี้ฉันขอดูงานพวกนายก่อน แล้วฉันจะตัดสินใจอีกที เอาหละพวกนายไปเปลี่ยนชุดที่หลังร้านได้แล้ว อีกสองชั่วโมงเพื่อนๆฉันก็จะมาแล้ว”อึนกวังบอกยิ้มๆ

ทั้งสามคนพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินไปเปลี่ยนชุดที่หลังร้านตามคำสั่ง

อึนกวังหันมองรอบร้านของตัวเองอีกครั้งด้วยความปลื้มใจ ก่อนจะยกยิ้มนิดๆ

“หวังว่านายจะมาดูความสำเร็จของฉันนะ มินฮยอก”

ณ หลังร้าน

ภายในห้องเปลี่ยนชุดของพนักงาน มีสามร่างกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้ากันอยู่ พวกเขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตา กับเสื้อกั๊กชั้นนอกสีดำ ที่ดูเหมือนพนักงานบาร์ทั่วๆไป แต่ที่แตกต่างจากบาร์อื่น เห็นจะเป็นหน้าตาของทั้งสาม ที่เหมือนกับนายแบบหลุดออกมาจากแม๊กกาซีน

อิลฮุลเมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าของตัวเองเสร็จแล้ว ก็จัดแจ้งเก็บชุดที่ใส่มาเข้าล็อกเกอร์ ก่อนจะเดินออกไป โดยไม่คิดจะรอใคร

ซองแจหันไปมองตามนิดนึง ในใจรู้สึกว่าเพื่อนร่วมงานคนนี้ดูเย็นชากับคนอื่นซะเหลือเกิน แต่เมื่อหันมามองอีกคนที่ยังแต่งตัวไม่เสร็จข้างๆกัน เขาก็ต้องยกยิ้มออกมา เพราะกระดุมเสื้อของอีกฝ่ายนั้น ติดผิดตั้งแต่เม็ดแรกจนถึงเม็ดสุดท้าย

เขาจึงถือวิสาสะ เข้าไปปลดกระดุมเสื้อของอีกฝ่ายจนหมด ก่อนจะค่อยๆบรรจงติดให้ จนเมื่อติดจนครบทุกเม็ดอย่างถูกต้อง เขาถึงเพิ่งรู้สึกตัว ว่าใกล้ชิดอีกฝ่ายมากเกิดไป

“อ๊ะ พีเนียลฉันขอโทษ”ซองแจเอ่ยบอก ก่อนจะมองหน้าอีกฝ่าย ซึ่งพีเนียลนั้นก็กำลังก้มหน้าเขินอาย ใบหน้าเนียนใส แดงเรื่อ

“ม ไม่เป็นไร ขอบใจนะที่ช่วยติดให้”พีเนียลตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เข้าเขินจนไม่กล้าจะมองหน้าคนตรงหน้า ก่อนจะคว้าเสือกั๊กสีดำของตัวเองมาสวมอย่างรวดเร็ว แล้วรีบเดินออกไป

ซองแจที่ยังยื่นอยู่ที่เดิม หันไปมองตามหลังร่างที่เพิ่งรีบร้อนเดินจากไป มือเรียวยกขึ้นแตะที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง รู้สึกว่าหัวใจมันเต้นรัวผิดปกติ

เวลาผ่านไปสองชั่วโมง

ตอนนี้ภายในบาร์แน่นขนัดไปด้วยผู้คน เสียงดนตรีก็ดังกระหึ่มเชิญชวนให้นักเต้นทั้งหลายออกมาวาดรวดลายกลางฟลอ เครื่องดื่มหลากสีที่ผสมด้วยแอลกอฮอลก็ถูกเสริฟอย่างต่อเนื่อง โดยพนักงานเสริฟสองคนที่เด่นสะดุดตา ภายในงานนี้

“เอ้า ทุกคนสนุกกันเต็มที่เลยนะ วันนี้ฟรี”อึนกวังตะโกนบอกเพื่อนๆของเขาทุกคนที่มาร่วมงานฉลองเปิดบาร์ของเขาในวันนี้ ก่อนที่จะหันไปเห็นชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่งเดินเข้ามาในบาร์ เขารีบเดินตรงเข้าไปหาทันที

“เฮ้ย ไอ้ฮยอนซิก ฉันคิดว่าแกจะไม่มาซะแล้ว”เขาบอกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม พร้อมกับเข้าไปโอบไหล่เพื่อนรัก

“ฉันต้องมาสิ วันนี้ฉลองเปิดบาร์แกทั้งที แถมฉันยังเบื่อๆบาร์ที่เคยไปประจำด้วย มีแต่ผู้หญิงหน้าซ้ำๆ”ฮยอนซิกบอกยิ้มๆ เขาเป็นเพื่อนสนิทของอึนกวังตั้งแต่เด็ก ถึงอายุเขาจะห่างจากอีนกวัง แต่พวกเขาทั้งสองก็สนิทกันแบบเพื่อนมากกว่า

“เออ ขอบใจเว้ยที่มา ไปเหอะ ฉันจะพาแกไปนั่งที่วีไอพี”อึนกวังบอก ก่อนจะเดินนำไป เขาพาเพื่อนรักมาตรงมุมสำหรับแขกวีไอพี ที่เป็นมุมค่อนข้างส่วนตัว โต๊ะเป็นโต๊ะกระจกกับโซฟาสีแดงกำมะยี่ ส่วนด้านหน้าก็ตรงกับเวทีพอดี ที่ตอนนี้มีบรรดาสาวสวยแต่งกายด้วยชุดวาบหวิว กำลังเต้นโชว์

“แกจะดื่มอะไร ฉันจะสั่งให้”อึนกวังหันไปถามเพื่อนรัก

“เอาที่เด็ดที่สุดของบาร์แกมาเลยหละกัน ไหนๆก็จะฉลองเปิดบาร์ทั้งที ก็เอาให้เมาไปเลย”ฮยอนซิกตอบพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก

“จัดไป ซองแจ…ขอที่แรงที่สุด สองแก้ว”อึนกวังตะโกนสั่งเด็กหนุ่มที่เป็นลูกจ้างของตัวเอง

ซองแจเมื่อได้ยินคำสั่ง ก็พยักหน้ารับให้พร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะเดินตรงไปที่เคาเตอร์บริการเครื่องดื่ม

“อิลฮุน ช่วยผสมอันที่แรงที่สุดสองแก้ว ให้คุณอึนกวังทีสิ”เขาบอกเพื่อนร่วมงานอีกคน ที่กำลังวุ่นอยู่กับการผสมเหล้า และเหมือนว่ากำลังจะอารมณ์ไม่ดีด้วย

อิลฮุนเพยิดหน้านิดนึงเหมือนเป็นเชิงเข้าใจแล้ว แต่ไม่ได้หันมามองหน้าคนที่สั่ง

ซองแจเกาหัวอย่างงงๆ ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายทำไมถึงเย็นชานัก แต่ถึงเย็นชาขนาดนี้ หน้าเคาเตอร์ยังมีแต่บรรดาชายหนุ่มมาห้อมล้อม คอยใช้สายตาลามเลีย และพยายามขอเบอร์โทรติดต่อ แต่อีกฝ่ายก็ไม่สนใจ เอาแต่ทำงานของตัวเอง

ซองแจเปลี่ยนไปมองบรรยากาศในบาร์แทน ระหว่างรอเครื่องดื่มที่สั่ง ตาคมหันไปเห็นร่างของเพื่อนร่วมงานอีกคนพอดี ร่างนั้นกำลังเดินเสริฟเครื่องดื่มให้แขกในงาน ใบหน้าเนียนใสยิ้มแย้มอยู่ตลอดเวลาที่ทำงาน รอยยิ้มที่สดใสนั้น ช่างดึงดูดผู้คน ให้อยากเข้าใกล้ จนใครๆก็ต่างเรียกใช้บริการ ซองแจเผลอมองอยู่นาน จนกระทั่งเครื่องดื่มที่สั่งนั้นเสร็จแล้ว

“นี่ นายจะมองเพื่อนร่วมงานตัวเองอีกนานมั้ย”อิลฮุนถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“อ๊ะ ขอโทษที”ซองแจหันมาก้มหัวขอโทษนิดนึงด้วยใบหน้าอายๆ ที่ถูกจับได้ว่ากำลังจ้องมองเพื่อนร่วมงานด้วยกัน ก่อนจะคว้าถาดที่มีแก้วเหล้าสองแก้วเดินจากไป

ซองแจเดินมาถึงโต๊ะของเจ้านายของตัวเอง เขายกแก้วเหล้าวางให้บนโต๊ะ ก่อนจะโค้งให้อย่างเป็นมารยาทแล้วเดินจากมา

“นี่ อึนกวัง ฉันเบื่อพวกผู้หญิงที่มาเต้นยั่วแขกพวกนี้แล้วว่ะ ไม่มีโชว์อย่างอื่นที่เด็ดกว่านี้หรอ”ฮยอนซิกบอกกับเพื่อนรัก ด้วยใบหน้าเซ็งๆ สายตาจ้องมองไปที่บรรดาผู้หญิงที่กำลังเต้นอยู่บนเวที

“เบื่อหรอว่ะ งั้น…แกรอแปปหนึ่ง เดี๋ยวฉันจัดให้”อึนกวังบอกก่อนจะลุกหายไป

อึนกวังเดินตรงมาที่เคาเตอร์เครื่องดื่ม เขาหันซ้ายหันขวามองหาสิ่งที่จะมาช่วยบันเทิงใจให้เพื่อนรัก ก่อนสายตาจะมาปะทะกับหุ่นเพรียวบางของบาร์เทนเดอร์ ลูกน้องของตัวเอง

“คิดออกแล้ว ว่าอะไรจะทำให้ไอ้ฮยอนซิกหายเซ็งได้”เขาพูดกับตัวเอง ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากอย่างชอบใจในความคิดดีๆที่ผุดขึ้นมา

……………

………………………

ที่มุมแขกวีไอพี ฮยอนซิกกำลังนั่งทำหน้าตาเบื่อโลก มือหนายกแก้วเหล้ากระดกเข้าปากด้วยท่าทางเซ็งๆ ถึงแม้จะมีผู้หญิงเข้ามาเชิญชวนเขาอยู่หลายคน แต่เขาก็ปฏิเสธไปทุกหลาย ตอนนี้เขากำลังรออยู่ว่า เพื่อนรักกำลังไปจัดอะไรมาแก้เซ็งให้เขา

และแล้วจู่ๆแสงไฟก็ดับวูบลง ทุกคนในบาร์ต่างตกใจ ร่วมทั้งตัวเขาเองด้วย ก่อนที่แสงไฟจะสว่างขึ้นอีกครั้ง แสงสปอตไรท์ถูกส่องไปบนเวที ที่ตอนนี้จากผู้หญิงที่กำลังเต้นยั่วยวน กลายเป็นชายหนุ่มยืนหันหลังให้อยู่ ในมือของเขาถือขวดผสมเหล้า ที่เป็นอุปกรณ์ของบาร์เทนเดอร์

ทุกคนในบาร์ต่างแปลกใจ ฮยอนซิกขมวดคิ้วงุนงง นี่เพื่อนรักของเขาคิดจะโชว์การผสมเหล้าของบาร์เทนเดอร์รึไง และเขาก็คิดถูกต้อง

ชายหนุ่มที่ยืนหันหลังบนเวที คอยๆหันใบหน้ามามอง มุมปากได้รูปสวยยกยิ้มนิดนึง ก่อนที่นิ้วเรียวจะดีดหนึ่งครั้ง ให้สัญญาณเสียงดนตรีเริ่มขึ้น

เมื่อเสียงดนตรีเริ่มขึ้นด้วยจังหวะเร้าใจ ร่างเพรียวบางก็เริ่มต้นการผสมเหล้าด้วยท่าทางสุดเย้ายวน ขวดผสมเหล้าถูกลูบไล้ไปตามเรือนร่าง ใบหน้าหวานแสดงสีหน้าเชิญชวน สะโพกมนโยกย้ายไปตามเสียงดนตรี ช่างเป็นการโชว์บาร์เทนเดอร์ที่เซ็กซี่ที่สุด จนบรรดาชายหนุ่มต่างต้องอ้าปากค้างไปตามๆกัน ร่วมทั้งแขกวีไอพีด้วย  

ฮยอนซิกจ้องมองบาร์เทนเดอร์สุดเซ็กซี่บนเวที ด้วยหัวใจที่เต้นรัว สายตาจ้องมองไปที่ร่างนั้นด้วยความลุ่มหลงในทันที เขาชักไม่รู้สึกเบื่อหน่ายอีกต่อไป ดวงตากลมโตที่มีแววหยิ่งทะนงในตนเอง กลับแสดงสีหน้าเย้ายวนออกมา มันทำให้เขาหื่นกระหาย อยากจะคว้าร่างนั้นมาทำความรู้จักให้ลึกซึ้ง

อึนกวังที่กำลังนั่งดื่มอยู่หน้าเคาเตอร์จ้องมองไปบนเวทีด้วยสีหน้าพอใจ

“คุณอึนกวัง ทำไมถึงให้อิลฮุนไปเต้นหละครับ”ซองแจที่ถูกเปลี่ยนตำแหน่งมาเป็นบาร์เทนเดอร์ชั่วคราวถาม พร้อมกับพีเนียลที่เดินถือถาดเข้ามาพอดี

“หึ ตอนแรกก็คิดจะแกล้งเพื่อนฉันเล่นๆซะหน่อย เพราะเห็นมันเบื่อผู้หญิง แต่ท่าทางจะผิดคลาดแหะ”อึนกวังตอบยิ้มๆ

ซองแจและพีเนียลหันมามองหน้ากันงงๆ ก่อนจะหันกลับไปจ้องมองบนเวที

อิลฮุนหยุดการผสมเหล้าด้วยท่าทางเย้ายวน เรียวปากสวยยกยิ้มนิดๆ ก่อนที่มือเรียวจะเปิดฟาขวดออก แล้วเทของเหลวภายในขวดราดรดลงบนเรือนร่างของตัวเอง เรียกเสียงฮือฮาจากบรรดาชายหนุ่มที่บ้าคลั่งได้อย่างมาก ของเหลวสีอำพันไหลไปตามรูปร่างเพรียวบาง เสื้อเชิ้ตตัวบางแนบไปกับผิวกาย จนเห็นสัดส่วนที่ชัดเจน ช่างเป็นภาพที่เซ็กซี่และยั่วยวนเหลือเกิน

ฮยอนซิกแทบนั่งไม่ติดกับที่ เมื่อบาร์เทนเดอร์หนุ่มทำอย่างนั้น สายตาของสัตร์ป่าเริ่มฉายแววออกมา ภายในร่างกายของเขาเหมือนกับโดนความเร้าร้อนของร่างบนเวทีแผดเผ่า

การแสดงยังไม่จบแค่นั้น เมื่อของเหลวสีอำพันถูกเทจนหมด อิลฮุนก็เริ่มโชว์สิ่งที่เป็นไฮไลท์ของการแสดงครั้งนี้ มือเรียวจัดการค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออก ทำให้บรรดาชายหนุ่มต่างแตกตื่นและบ้าคลั่งมากกว่าเดิม ที่จะได้เห็นเรือนร่างที่แท่จริงของเขา

กระดุมเม็ดแรกค่อยๆถูกปลดออก สายตาเย้ายวนมองไปที่บรรดาชายหนุ่มด้านหน้า เรียวปากสวยยกยิ้ม ก่อนที่กระดุมเม็ดที่สองและสามจะถูกปลดออกเช่นกัน จนกระทั่งกระดุมเม็ดสุดท้ายกำลังจะถูกปลดออก อีกแค่เม็ดเดียว ร่างกายของบาร์เทนเดอร์หนุ่มก็จะเปิดเผยสู่สายตาทุกคู่

ฮยอนซิกจ้องมองตาค้าง เขาไม่รับรู้สิ่งรอบตัวอีกแล้ว มีเพียงเรือนร่างของคนที่อยู่บนเวทีเท่านั้น ที่เขาอยากจะเห็น ในใจเต้นรัวแรง อยากจะให้ร่างนั้น ปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายออกสักที บรรดาชายหนุ่มที่ห้อมล้อมอยู่หน้าเวทีก็คิดเช่นเดียวกับเขา บางคนถึงขนาดลอบกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อจินตนาการถึงสิ่งที่จะได้เห็นต่อไปนี้

อิลฮุนจ้องมองไปที่ผู้คนด้านหน้า เรียวปากสวยยกยิ้มอีกครั้ง กระดุมเม็ดสุดท้ายบนเสื้อของเขากำลังจะถูกปลดออก ทุกสายตาต่างจับจ้องด้วยความลุ้นระทึก แต่แล้วเขากับปล่อยมือออกจากกระดุมเม็ดสุดท้าย ก่อนจะยิ้มให้บรรดาชายหนุ่มด้วยท่าทางทะเล้น แล้วเดินลงไปจากเวที บ่งบอกว่าเป็นการหยอกล้อเล่นเท่านั้น ทำเอาบรรดาชายหนุ่มต่างแสดงอาการเสียดายออกมาตามๆกัน

แต่ที่แสดงอาการเสียดายออกมามากที่สุดเห็นจะเป็นแขกวีไอพี ฮยอนซิกถึงกับขมวดคิ้วอารมณ์เสีย คว้าแก้วเหล้ามากระดกรวดเดียวหมด

บรรดาชายหนุ่มที่ต่างห้อมล้อมอยู่หน้าเวที ก็ต่างแยกย้ายกลับไปที่นั่งของตัวเอง ด้วยสีหน้าเซ็งสุดๆ

“อ้าวๆ โมโหอะไรอีกว่ะ ไอ้ฮยอนซิก”อึนกวังที่เดินกลับมานั่งกับเพื่อนรักเอ่ยถามยิ้มๆ ที่จริงเขารู้ว่าอีกฝ่ายกำลังโมโหเรื่องอะไร สงสัยอารมณ์จะค้างแน่ๆ

“บาร์เทนเดอรของแกชื่ออะไร”ฮยอนซิกไม่ตอบ แต่กลับถามกลับ

“อิลฮุน เขาชื่ออิลฮุน แล้วแกจะอยากรู้ไปทำไม”อึนกวังตอบก่อนจะย้อนถาม

“หึ ฉันก็จะไปสะสางที่เขาทำค้างไว้เมื่อกี้นะสิ”ฮยอนซิกตอบ พร้อมกับยกยิ้ม

อึนกวังจ้องมองเพื่อนรัก ก็ได้แต่แอบลอบยิ้ม งานนี้อิลฮุนทำได้ดีเกินคาด ไม่ใช่แม้แต่จะทำให้แขกในงานตื่นเต้นได้ แต่เพื่อนรักของเขาแทบคลั่งเลยด้วยซ้ำ อย่างนี้ก็ถือว่าการพิจารณางานของอีกฝ่ายผ่าน

**********