Btob : Cocktail Love 6

[ซองแจ]

ผมเดินเข้ามาในห้องพัก ก็เห็นพีเนียลกำลังจัดเก็บข้าวของของตัวเองอยู่ โดยนั่งหันหลังมาให้ ไม่รู้ว่าเวรซ้ำหรือกรรมซัด เพราะในห้องพักดันเป็นเตียงเดี่ยวหลังใหญ่ นี้ผมต้องนอนกับเขาใช่ไหมเนี้ย

“เออ....นายจะนอนตรงไหนหรอ”ผมเอ่ยถามออกไป เพราะจะได้วางข้าวของของตัวเองถูก

“ตรงไหนก็ได้”พีเนียลหันหน้ามาตอบผม ก่อนจะหันไปรื้อของต่อ

ผมจึงเดินไปฝั่งหนึ่งของเตียง ก่อนจะเริ่มเปิดกระเป๋ารื้อของออกมาบ้าง ผมรื้อของออกมาจัดได้สักพัก สายตาก็เหลือบไปเห็นผู้ร่วมห้องกำลังถอดเสื้อ ผมตาเบิกกว้าง จ้องมองอย่างตกใจ

“น นาย จะถอดเสื้อทำไม”ผมถามตะกุกตะกักทันที

“อ่อ ฉันร้อนน่ะ เลยจะเปลี่ยนเป็นเสื้อกราม”พีเนียลหันมาตอบ ก่อนจะถอดเสื้อตัวเองโยนทิ้ง

ผมจ้องมองผิวขาวๆของเขาด้วยหัวใจที่เต้นรัว รู้สึกว่าเลือดในกายสูบฉีด นี้ขนาดยังไม่ถึงตอนกลางคืนที่ต้องนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน ยังเป็นขนาดนี้ แล้วถ้าถึงเวลานั้น ผมไม่ต้องคลั่งตายเลยหรอ

พีเนียลหยิบเสื้อกรามมาสวมใส่ ผมจึงหันหน้ากลับมาสนใจที่ข้าวของในกระเป๋าของตัวเอง รู้สึกใจยังสั่นไม่หาย

“ฉันออกไปข้างนอกก่อนนะ”พีเนียลหันมาบอกผมก่อนจะเดินออกไป

“เฮ่อ......”ผมพ้นลมหายใจออกมาอย่างอัดอั้น แล้วคืนนี้ผมจะทนไว้มั้ยเนี้ย        

[อึนกวัง]

ผมกำลังเดินตามหาร่างของที่รัก(ฝ่ายเดียว)ของผมอยู่ ทั้งในห้องพัก ในห้องครัว ในห้องนั่งเล่น ห้องน้ำ(!!!)แต่ก็ไม่พบ ผมจึงเดินออกมานอกบ้าน และแล้วที่ริมทะเลสาบก็ปรากฏร่างเล็กของคนที่ผมกำลังตามหา ผมยิ้มกว้างจนปากแทบฉีกถึงใบหู

“มินฮยอกอ่า.......อยู่นี้นี่เอง”ผมเอ่ยเรียกอีกฝ่ายเสียงหวาน พร้อมกับวิ่งเข้าไปหาเหมือนหมาเจอเจ้าของ(???)

อีกฝ่ายที่กำลังหลับตาพริมรับอากาศบริสุทธิ์อยู่ ลืมตาขึ้นมาก่อนจะชักสีหน้าอย่างรำคาญ แต่ผมไม่สนหรอก ก็คนมันรักอ่ะ คุณเคยได้ยินคำว่า น้ำหยดลงหินทุกวัน หินมันยังกร่อนมั้ยหละ ผมก็เปรียบเหมือนน้ำนั้นแหละ ส่วนมินฮยอกก็คือหิน ที่ยังไม่ยอมกร่อนสักที(T_T)

“มินฮยอกอ่า....มายืนทำอะไรอยู่คนเดียวครับ ตามหาตั้งนาน”ผมถาม แต่เขากลับไม่ตอบ ทำเพียงแค่มองออกไปในทะเลสาบ นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมถูกเมินแบบนี้ และผมก็ยังคงถามต่อไปเรื่อยๆ

“มินฮยอกอ่า...ที่นี้อากาศดีจังเนอะ นายชอบที่นี้รึเปล่า”

“เบื่อ”

ผมถามไปหลายคำถาม แต่มีเพียงคำนี้ที่หลุดออกมาจากปากร่างเล็ก

“หรอ งั้นเราไปเล่นน้ำกันมั้ย”ผมก็ยังคงถามต่อ นี้ผมเซ้าซี้เกินไปรึเปล่า แต่ไม่ใช่หรอก เขาเรียกความพยายามต่างหาก

“เฮ้ย เล่นน้ำหรอ เล่นดิๆ ร้อนฉิบ”ไอ้ฮยอนชิกที่ไม่รู้เดินออกมาเมื่อไหร่บอก ตามด้วยคนที่เหลือด้านหลังที่เดินออกมาจากบ้าน

“เรามาแบ่งทีมเล่นบอลในน้ำกันไหมครับ ผมเอาบอลมาด้วย”ซองแจเสนอพร้อมกับยิ้มอย่างตื่นเต้นตามนิสัยของเด็กอย่างมัน

“เอาสิ น่าสนุกดี”จู่ๆร่างเล็กข้างๆผม ที่ผมถามอะไรก็ไม่ตอบ ตอบตกลงที่จะเล่นบอลในน้ำตามคำชวนของซองแจ ผมรู้สึกเจ็บแปรบนิดๆที่อก แต่ก็ยังคงแสร้งยิ้มต่อไป

“โอเค งั้นเรามาแบ่งทีมเล่นกัน”ผมบอก

.....

........

................

พวกเราแบ่งทีมกันเรียบร้อยแล้ว นั้นก็คือ ไอ้ฮยอนชิก อิลฮุน และพีเนียล อยู่ทีมเดียวกัน ผม ซองแจ และมินฮยอก เป็นอีกทีม

พวกเราทั้งหมดลงไปยืนในน้ำแบ่งออกเป็นสองฝ่ายหันหน้าเข้าหากัน ผมเป็นโก ส่วนอีกทีมโกคืออิลฮุน ถ้าทีมในโยนหรือปาลูกเข้าโกของอีกฝ่ายก็ได้แต้ม

“พร้อมแล้วนะ เริ่ม!!!”ผมพูดขึ้นให้สัญญาณ ลูกบอลลอยขึ้น ซองแจคว้าลูกได้ ก่อนจะโยนให้ที่รักของผม ที่รักของผมกำลังจะปาลูกเข้าโก แต่ไอ้ฮยอนชิกดันแย้งลูกไปซะก่อน ผมชักสีหน้าอย่างไม่พอใจนัก กล้าดียังไงมาขัดขว้างการทำแต้มของที่รักผมกัน ดูสิที่รักผมหน้าบึ้งเลย

“ปึก!! อัก”ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อลูกบอลถูกไอ้ฮยอนชิกขว้างใส่หน้าของผมเต็มๆ เป็นเพราะผมมัวแต่มองมินฮยอกอยู่

“ฮ่าๆๆๆ เหม่ออะไรว่ะไอ้อึนกวัง”ไอ้ฮยอนชิกมันหัวเราะผม

“หึย นี้ถือว่าเป็นการประกาศสงคราม ซองแจจัดการมัน ไม่งั้นฉันจะหักเงินเดือน”ด้วยความโมโห ผมจึงหันไปสั่งแกมขู่ลูกน้องของตัวเอง

ซองแจเบิกตากว้าง ก่อนจะรีบคว้าลูกบอลพยายามทำแต้มให้ได้

ไอ้ฮยอนชิกเข้ามาขัดขว้างไว้อีกครั้ง มันคว้าลูกบอลได้ก่อนจะส่งให้พีเนียล พีเนียลรับลูกมาทำท่าจะปาเข้าโกเอง ผมตั้งท่าเตรียมรับ แต่ที่ไหนได้พีเนียลกลับส่งต่อให้ไอ้ฮยอนชิกอีกครั้ง ไอ้ฮยอนชิกจึงปาเข้าโกไปได้อย่างสวยงาม มันยิ้มร่า ก่อนจะหันไปหยักคิ้วให้อิลฮุนที่ยืนเป็นโกด้านหลัง

อิลฮุนแบะหน้าใส่อย่างหมันใส้ และเกมนี้มันยังไม่จบ

ผมว่ายน้ำไปคว้าลูกบอลกลับมา ก่อจะโยนส่งให้ซองแจ โดยที่ไอ้ฮยอนชิกยังไม่ทันตั้งตัว ฝ่ายของผมก็เริ่มเกมอีกครั้ง ซองแจส่งต่อลูกบอลให้ที่รักของผม แต่เพราะว่าเราเล่นบอลกันในน้ำทำให้การเคลื่อนไหวไม่สะดวก ลูกบอลจึงส่งผลาด ส่งไปให้พีเนียลแทน

ซองแจมองอย่างตกใจ แต่พีเนียลกับยิ้มร่า พีเนียลส่งต่อลูกบอลไปให้ไอ้ฮยอนชิกที่รู้ตัวแล้วว่าเกมเริ่มขึ้น มันกระโดดรับลูกอย่างสวยงาม ไม่รู้จะเก็กไปไหน ผมเตรียมรับลูกของมัน แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความสูงของผมหรือเช่นไร ทำให้ลูกบอลถูกปาข้ามหัวของผมเข้าโก

“เฮ้.....”ไอ้ฮยอนร้องอย่างดีใจ มันหันไปยักคิ้วให้อิลฮุนอีกครั้ง

“เป็นไงฝีมือฉัน”

“ก็งั้นๆแหละ”อิลฮุนตอบ

ตอนนี้ผมรู้สึกเจ็บใจมาก

“ซองแจ ถ้านายยังทำแต้มไม่ได้ ฉันจะหักเงินเดือนนาย สองเดือน!!!”ผมหันไปขู่ซองแจอีกครั้ง โดยที่ไม่ได้หันไปว่าอะไรมินฮยอกเลย เพราะที่รักของผมไม่ผิด(^^)

ผมส่งลูกให้ซองแจอีกครั้ง ซองแจเหมือนจะเชื่อจริงๆว่าผมจะหักเงินเดือน มันจึงบุกเข้าไปด้วยความว่องไว ก่อนจะปาลูกบอลออกไปทันที

ท่ามกลางสายตาของทุกคน คาดการแล้วยังไงอิลฮุนก็ต้องรับลูกได้ชัวๆ แต่อิลฮุนกลับไม่รับแถมยังเบี่ยงตัวหลบให้ลูกบอลเข้าโกอีกต่างหาก

“เย้....ทำแต้มได้แล้ว”ผมกับซองแจกระโดดอย่างดีใจ แต่ไอ้ฮยอนชิกกลับหันไปมองอิลฮุนสายตาเหมือนจะถามว่าทำไม

อิลฮุนทำเพียงแค่ยกยิ้มให้อย่างกวนๆ ผมคิดว่าฝ่ายผมคงได้สปายแล้วแหละ

ไอ้ฮยอนชิกเหมือนจะไม่พอใจ มันถอดเสื้อออกเผยให้เห็นรูปร่างและสัดส่วนสมกับเป็นผู้ชาย ที่หน้าท้องแกร่งปรากฏซิกแพ็คที่สาวๆเห็นเป็นต้องใจละลาย มันโยนเสื้อทิ้งไป บ่งบอกว่าจะเอาจริงแล้ว

“ชอบโชว์รึไง ใครอยากเห็นไม่ทราบ”อิลฮุนว่าอย่างเหน็บแนม

“ระวังตกลุ่มรักฉันแล้วกันคนสวย”ไอ้ฮยอนชิกหันกลับไปพูด มันคว้าลูกบอลมาก่อนจะเริ่มเกมอีกครั้ง

พวกเราพลัดกันทำแต้มอยู่นาน เสียงหัวเราะสนุกสนานดังอย่างไม่ขาดสาย ทุกคนมีรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้า จนกระทั่งถึงนัดตัดสินผู้แผ้ผู้ชนะ

“เอาหละตอนนี้เราแต้มเท่ากัน ถ้าฝ่ายไหนทำแต้มนี้ได้ถือว่าชนะ”ผมบอกด้วยเสียงเหนื่อยหอบ ทุกคนเองก็เริ่มเหนื่อยกันแล้ว

“เริ่ม!!!”

ซองแจเป็นผู้ถือลูกบอลอยู่ มันปาไปให้ที่รักของผม แต่พีเนียลกับเข้ามารับไว้ได้

“ซองแจ ถ้าไม่ชนะฉันไล่นายออก!!!”ผมบอกเสียงดัง ซองแจจึงรีบพุ่งตัวไปด้วยความเร็ว หมายจะแย่งลูกบอลมาจากพีเนียลให้ได้ แต่ในขณะที่มันกำลังจะถึงตัวพีเนียล พีเนียลกลับส่งต่อลูกบอลให้ไอ้ฮยอนชิกอย่างรวดเร็ว

ซองแจเหมือนจะเบรกตัวไว้ไม่ทัน มันจึงคว้าได้แต่ร่างของพีเนียล ก่อนจะล้มคว้ำจมน้ำลงไปด้วยกัน และในขณะนั้นมินฮยอกที่เห็นเหตุการณ์ ก็พุ่งออกมาจะรับลูกของฮยอนชิก

แต่ไอ้ฮยอนชิกที่เห็นว่าเป็นนัดสุดท้าย มันจึงปาลูกบอลสุดแรง ผมเบิกตากว้างอย่างตกใจ คิดว่าลูกบอลต้องโดนร่างเล็กเต็มๆแน่ๆ ผมจึงพุ่งออกไปที่ร่างนั้นด้วยความไว้ ก่อนจะเข้าโอบกอดร่างนั้นไว้ ปกป้องสุดชีวิต

แต่แล้วลูกบอลกลับเลยหัวเราทั้งคู่ไป และเข้าโกไปอย่างสบายๆเพราะไม่มีโก

ผมและมินฮยอกมองโกตาปริบๆ

“เย็สๆๆ ฮ่าๆๆ ชนะแล้วโว้ยยยย”ไอ้ฮยอนชิกตะโกนอย่างดีใจ

[ซองแจ]

ผมที่พลาดท่าเพราะลูกบอลถูกส่งต่ออย่างรวดเร็วจึงทำให้คว้าได้แต่ร่างของพีเนียล ผมและเขาต่างหงายจมลงไปในน้ำ

ร่างที่ถูกผมกดลงไปในน้ำหลับตาแน่น เสื้อกรามที่เขาสวมอยู่ เมื่ออยู่ในน้ำมันจึงเปิดขึ้นนิดหน่อย ทำให้ผมมองเห็นแผ่นอกขาว และหน้าท้องแบนราบอย่างชัดเจน

หน้าผมเริ่มร้อนผ่าวแม้จะอยู่ในน้ำ มือที่แตะตัวของอีกฝ่ายอยู่ สัมผัสได้ถึงผิวที่เนียลนุ่ม ผมรีบชักมือกลับ ก่อนจะโผขึ้นมาจากน้ำ

“แค่กๆๆ”พีเนียลที่โผตามขึ้นมาสำลัก ใบหน้าขาวแดงแจ๋

“น นายจะฆ่าฉันรึไง”เขาถามผมทั้งๆที่ยังสำลักอยู่

“ข ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจน่ะ”ผมบอก ก่อนจะเบือนหน้าหนีอีกฝ่าย ไม่อยากให้เห็นหน้าที่กำลังแดงของผม

“เย็สๆๆ ฮ่าๆๆ ชนะแล้วโว้ยยยย”เสียงคุณฮยอนชิกดังขึ้น แสดงว่าการแข่งขันสิ้นสุดแล้ว นี้ผมแพ้หรอเนี้ย แล้วจะโดนไล่ออกมั้ยเนี้ย(T0T)

“เพราะนายคนเดียวเลย จะออกมาทำไมไม่ทราบ”

“มินฮยอกอ่า....ฉันคิดว่านายจะโดนลูกบอลปา เลยออกมาปกป้องนายเลยนะ”

“แล้วมันโดนมั้นเล่า!!!”คุณมินฮยอกต่อว่าคุณอึนกวัง ในขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินเข้าฝั่ง

ตามด้วยอิลฮุนที่ดูไม่ทุกร้อนกับผลการแข่งเท่าไหร่ ออกจะไม่พอใจด้วยซ้ำที่ตัวเองชนะ เพราะตลอดเวลาที่แข่งก็ขัดแย้งกับคุณฮยอนชิกตลอด ส่วนคุณฮยอนชิกที่ดีใจกับการชนะครั้งนี้ ก็เอาแต่โอ้อวดฝีมือตัวเองให้อิลฮุนฟัง จนอิลฮุนทนไม่ไหวรีบหนีเข้าบ้านไป

“การแข่งจบแล้วหรอ หนาวจังเข้าไปเปลี่ยนชุดดีกว่า”คนข้างๆผมบอก ก่อนจะเดินขึ้นฝังไป แล้วตรงเข้าบ้าน

“อ้าว ซองแจขึ้นมาสิ ไม่หนาวหรอ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว”คุณอึนกวังที่เห็นว่าผมยังไม่ขึ้นจากน้ำเอ่ยบอก และเหมือนผมจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้

นี้ผมต้องเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้อง ที่เมื่อกี้พีเนียลเพิ่งเดินเข้าไปเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนกัน!!!

แค่คิดก็เหมือนเลือดกำเดาผมจะไหลออกมาแล้ว!!!

….

…….

……….

ผมค่อยๆแง้มประตูห้องเปิดออก สิ่งที่เห็นคือความว่างเปล่า แต่ได้ยินเสียงน้ำดังออกมาจากห้องน้ำ นั้นแสดงว่าอีกฝ่ายคงกำลังอาบน้ำอยู่ เพราะฉะนั้นทางสะดวก

ผมรีบเข้าไปในห้อง คิดจะเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนที่อีกฝ่ายจะอาบน้ำเสร็จ แต่ทำได้เพียงถอดเสื้อที่ชุ่มน้ำออก เสียงน้ำในห้องน้ำก็หยุดลง พร้อมกับร่างขาวๆที่เดินออกมา และผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่ท่อนร่าง

เสื้อในมือผมล่วงหล่นลงพื้น เหมือนโดนสะกด ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างห้ามไม่ได้

“จะเปลี่ยนเสื้อผ้าหรอ”พีเนียลหันมาถามผมยิ้มๆ มือบางใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กเช็ดผมตัวเอง ปอยผมที่ชุ่มน้ำลู่ตามลำคอขาว หยดน้ำที่เกาะตามเรือนร่างช่างทำให้คนตรงหน้าดูเซ็กซี่

และเหมือนเส้นด้ายเส้นสุดท้ายขาดลง ผมเข้าไปจับร่างนั้นกดลงบนเตียงทันที

[พีเนียล]

ผมกำลังตกใจมาก ที่จู่ๆก็โดนซองแจกดลงบนที่นอน อีกฝ่ายไม่กดเปล่า แต่ดันดึงผ้าเช็ดตัวที่เป็นเพียงชิ้นเดียวที่ห่อหุ้มร่างกายส่วนร่างของผมออกด้วย

“ซองแจ!!!”ผมตกใจหนักกว่าเก่า รีบดึงผ้าห่มมาปิดบังส่วนนั้นไว้ แต่อีกฝ่ายที่เหมือนกับไม่เป็นตัวของตัวเองกลับกระชากมันออก เขาจ้องมองไปทั่วร่างกายของผม เหมือนกับอยากจะกลืนกิน

“ซองแจนายจะทำอะไรน่ะ”ผมถาม ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกกลัวแล้วสิ ผมพยายามถอยห่างอีกฝ่าย แต่มือหนาก็กดผมไว้

“โอ้ยยย”ผมร้องเพราะรู้สึกเจ็บแขนที่โดนกด

ซองแจก้มลงมาทาบทับริมฝีปากของผม เขาดูดเม้มก่อนจะแทรกเลี้ยวลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปาก และดูดดื่มอย่างเร้าร้อน ผมที่ตกใจจึงไม่ทันได้ขัดขืน

มือหนาปล่อยแขนข้างหนึ่งของผม ก่อนจะลูบไล้ไปบนแผ่นอก สัมผัสที่จาบจ้วงเหมือนคนไม่ได้สติ ทำให้ผมพยายามต่อต้าน ผมสะบัดหน้าหนี ทำให้ซองแจต้องถอนจูบออก แต่กลับก้มลงซุกไซร้ซอกคอของผมแทน

“หยุดนะซองแจ!!! นายเป็นอะไรน่ะ”ผมพยายามเรียกสติของเขากลับคืนมา แต่ดูท่าว่าจะไม่ได้ผล มือหนาบดขยี้ที่ยอดอกของผม จนผมต้องบิดเร้า

“อ้า ซองแจ หยุดนะ”ผมคว้ามือหนาไว้ พยายามสั่งให้หยุด

“พีเนียลฉันชอบนาย”เสียงทุ้มเอ่ยบอก ทำให้ผมถึงกับนิ่งอึ้ง จ้องมองใบหน้าคมหล่อเหลานั้น มือที่จับมืออีกฝ่ายไว้เพื่อจะห้าม คลายออก

ซองแจยกยิ้มนิดๆอย่างพอใจ ก่อนจะก้มลงซุกไซร้ซอกคอของผมอีกครั้ง นี้ผมใจง่ายไปรึเปล่านะ เพียงแค่เขาบอกชอบผมเอง

ริมฝีปากร้อนกดจูบไปทั่ว ทั้งซอกคอ แผ่นอก และหน้าท้องแบนราบของผม ซองแจถอดกางเกงของตัวเองออก ก่อนจะโยนไปร่วมกับเสื้อที่ถอดทิ้งไว้ เขาจับเรียวขาผมแยกออก ก่อนจะก้มลงใช้ลิ้นไล่เลียที่ช่องทางด้านหลัง

ผมสะดุ้งกับสัมผัสที่ไม่เคยมาก่อน มือหนาเอื้อมมาจับส่วนนั้นของผมเอาไว้ ก่อนจะชักรูดให้

“อ้าาา ซองแจ”ผมเผลอครางออกมา เมื่อได้ยินเสียงตัวเองก็ต้องหน้าแดงด้วยความอาย

“ร้องออกมาสิพีเนียล”เสียงทุ้มเอ่ยบอก แต่ใครกันหละจะกล้าร้องออกมา

ที่ช่องทางด้านหลัง ผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ค่อยๆสอดแทรกเข้ามา มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บและจุกมาก

“โอ้ย ซองแจ เจ็บ”ผมร้องออกมา ซองแจจึงก้มลงประกบปากกับผม มือหนาจับมือของผมไว้ นิ้วทั้งห้าประสานกันแน่น ก่อนที่ซองแจดันส่วนนั้นเข้ามาในตัวของผมจนมิด

ผมเจ็บจนเผลอกัดริมฝีปากของเขา กลิ่นคราวเลือดปะทะเข้ามาในจมูก แต่คนที่ถูกกัดกลับไม่ร้องออกมาซักนิด

ซองแจเริ่มขยับตัว เขากระแทกเข้าออกอย่างเนิบนาบ นั้นคงเพราะกลัวผมเจ็บด้วย ผมโอบกอดแผ่นหลังกว้างไว้

เขาก้มลงซุกไซร้และกดจูบที่ซอกคอของผมอีกครั้ง

“อื้ออ อ้าาา”เราสองคนเริ่มหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ซองแจเริ่มกระแทกเข้ามาในตัวของผมถี่และเร็วขึ้น จากทีแรกที่รู้สึกเจ็บ ผมเริ่มรู้สึกดีแต่ก็เจ็บในเวลาเดียวกันด้วย

เราสองคนกอดรัดกันแน่นขึ้น ผมปลดปล่อยออกมาก่อนจนเลอะเต็มทั้งหน้าท้องของผมและร่างสูงด้านบน จากนั้นไม่นาน น้ำเหนียวข้นก็ถูกปลดปล่อยเข้ามาในตัวผมเช่นกัน

[ซองแจ]

ผมปลดปล่อยข้างในภายในตัวของคนด้านล่าง พร้อมกับสติที่เหมือนจะกลับคืนมา สิ่งที่เกิดขึ้นมันเหมือนฝัน ผมได้แต่นิ่งงันจ้องมองคนด้านล่างที่หลับตาพริม

นี้ผมทำลงไปแล้วหรอ มันไม่ใช่จินตนาการของผมใช่ไหม แต่ความเจ็บตรงริมฝีปาก กับกลิ่นคาวเลือดทำให้ผมรู้ว่านี้ไม่ใช่แค่จินตนาการ ผมทำลงไปแล้วจริงๆ ทั้งๆที่ยังไม่ถึงเวลานอนเวลาที่ผมกลัวด้วยซ้ำ แต่ผมก็อดทนไว้ไม่ไหวซะแล้ว

“พีเนียล...ฉ ฉันขอโทษ”ผมเบิกตากว้าง ตกใจในสิ่งที่ทำลงไป ผมรีบถอนแกนกายออกจากตัวของอีกฝ่าย พีเนียลดูเหมือนจะเจ็บนิดๆเมื่อผมถอนแกนกายออก และนั้นยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ เพราะตามเรียวขาของเขามีเลือดไหลอาบลงมา

พีเนียลทำเพียงแค่ลืมตา แล้วจ้องหน้าผม ผมรู้ว่าเขาเป็นคนที่ร่าเริง รอยยิ้มของเขาทำให้เขาดูบริสุทธิ์ แต่ผมกับทำเรื่องอย่างนี้ลงไป ผมดึงผ้าห่มมาห่มให้เขา ก่อนจะลุกขึ้นแต่งตัวอย่างรีบร้อนแล้วเดินออกไปจากห้องด้วยความรู้สึกผิด

พีเนียลคงจะต้องเกลียดผมแน่ๆ!!!

********