Btob : Cocktail Love 4

วันนี้พนักงานทั้งสามมีประชุม อึนกวังเรียกประชุมลูกจ้างทั้งสามคน ตอนนี้ทั้งหมดกำลังนั่งรวมตัวกันอยู่ภายในบาร์

“เอาหละ วันนี้ที่ฉันเรียกพวกนายมาประชุม เนื่องจากว่าบาร์ของฉันก็เปิดมาได้เกือบเดือนแล้ว ฉันจึงคิดว่าจะจัดการแสดง”อึนกวังบอกลูกจ้างทั้งสามคนที่นั่งมองตาปริบๆ

“การแสดง? แสดงอะไรหรอครับ ปกติอิลฮุนก็แสดงอยู่แล้วนิครับ”ซองแจถามอย่างไม่เข้าใจ อิลฮุนชำเลืองมองคนถามกับนายจ้างตัวเอง

“ไม่ใช่การแสดงแบบนั้นหรอก คือฉันต้องการให้พวกเราทั้งหมดแสดงรวมกัน อาจจะเป็นการแสดงดนตรี พวกนายว่าดีมั้ย”อึนกวังชี้แจง ลูกจ้างทั้งสามพนักหน้ารับ

“แต่พวกเราไม่มีน้อยไปหรอครับ”เป็นพีเนียลบ้างที่ยกมือขึ้นถาม

“เออ...เรื่องนั้น....”

“ฉันจะรวมแสดงด้วย”

จู่ๆเสียงใครคนหนึ่งก็พูดขึ้น ทั้งหมดหันหน้าไปมอง ก็พบว่าเป็นเพื่อนสนิทของเจ้าของบาร์ ฮยอนชิก

“เห้ย ไอ้ฮยอนชิก ทำไมมาตั้งแต่หัววันเลยว่ะ บาร์ยังไม่เปิดสักหน่อย”อึนกวังถามเพื่อนรัก

“พอดีว่างว่ะ กะว่าจะมาให้ใครบ้างคนเต้นให้ดูนอกรอบซะหน่อยจะได้หายเซ็งด้วย”ฮยอนชิกตอบพร้อมกับยักคิ้วกวนประสาทไปให้อิลฮุน อิลฮุนสะบัดหน้าหนีอย่างรำคาญ เพราะตั้งแต่เขาเต้นครั้งล่าสุดไป เขาก็มักจะเจอฮยอนชิกเวลานี้ที่บาร์ประจำ มาคอยกวนประสาทเขาทุกวัน

“พวกนายกำลังจะจัดการแสดงกันใช่ไหม งั้นฉันขอร่วมด้วยคนนะ”ฮยอนชิกบอกยิ้มๆ

“ก็ดีนะ แต่...ก็ยังดูน้อยอยู่ดี อ๊ะ ฉันขอให้มินฮยอกมาร่วมด้วยดีกว่า อิอิ”อึนกวังพูดอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันไปโทรศัพท์หาเจ้าของชื่อเมื่อกี้

“วันนี้ก็ยังดูเซ็กซี่เหมือนเดิมนะ”ฮยอนชิกที่เข้าไปนั่งข้างๆอิลฮุนบอก สายตาเหลือบมองคอเสื้อที่ถูกปลดกระดุมออกสองเม็ด เผยให้เห็นแผ่นอกนิดๆของอีกฝ่าย

อิลฮุนเมื่อเห็นสายตานั้น ก็รีบติดกระดุมเสื้อทันที

“ไม่มีอะไรทำรึไง มาอยู่ได้ทุกวัน”เขาว่า

“ก็ฉันทนไม่ได้เวลาที่คิดถึงท่าเต้นยั่วยวนของนาย”ฮยอนชิกตอบ สายตาหื่นๆถูกส่งไปให้อีกฝ่าย

“โรคจิต”อิลฮุนด่า ก่อนจะเบือนหน้าหนี ฮยอนชิกที่โดนด่า เขากลับรู้สึกดี เขายิ้มจ้องมองใบหน้าเชิดๆของอีกฝ่าย

พีเนียลที่นั่งอยู่เฉยๆ ก็รู้สึกว่าร้อนขึ้นมา เขาจึงปลดกระดุมเสื้อออกสองเม็ด เพื่อให้รู้สึกผ่อนคลายยิ่งขึ้น กระดุมเสื้อที่ถูกปลดออก จึงเผยให้เห็นแผ่นอกขาว

ซองแจที่นั่งอยู่ข้างๆเมื่อสายตาชำเลืองเห็น ก็ถึงกับใบหน้าร้อนผ่าว เลือดในกายสูบชีดอีกครั้ง ภาพในห้องน้ำย้อนกลับเข้ามาในหัว เขาจึงรีบเบือนหน้าหนีจากภาพตรงหน้า

“ซองแจนายเป็นอะไรรึเปล่า”พีเนียลที่สังเกตเห็นว่าเพื่อนร่วมงานกระสับกระส่ายผิดปกติจึงถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

“ป เปล่าๆ ฉันสบายดี”ซองแจตอบอึกอัก เขาพยายามทำใจให้สงบลง แต่แล้วจู่ๆอีกคนก็ดันเอามือมาแตะที่ไหล่ของเขา ซองแจเบิกตากว้าง เขาสะบัดมือของพีเนียลออก

พีเนียลตกใจนิดนึง เขาจ้องหน้าซองแจอย่างไม่เข้าใจ

“ข ขอโทษนะพีเนียล สงสัยฉันจะไม่สบายจริงๆนั้นแหละ นายช่วยอยู่ห่างๆฉันหน่อยสิ”ซองแจบอก เขาพยายามฝืนยิ้มให้

“อ อือ ไม่เป็นไร”พีเนียลพยักหน้าให้ พร้อมกับยิ้มเจื่อนๆ เขาคิดว่าอีกฝ่ายคงต้องกำลังเกลียดเขาอยู่แน่ๆ เพราะทุกครั้งที่อีกคนอยู่กับเขา ก็มักจะมีอาการแบบนี้ตลอด

อึนกวังคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว แล้วหันหน้ากลับมาหาทุกคน แต่สีหน้าดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่

“ไอ้อึนกวังมีอะไรว่ะ มินฮยอกไม่ยอมร่วมด้วยหรอ”ฮยอนชิกที่สังเกตเห็นสีหน้าเพื่อน ถามขึ้น

“เปล่า เขาตกลงจะมา”อึนกวังตอบ

“อ้าว แล้วทำไมทำหน้าอย่างนั้นว่ะ”ฮยอนชิกถามอีกครั้ง

อึนกวังไม่ตอบ แต่กลับชำเลืองไปมองทางลูกน้องตัวสูงของตัวเอง เขารู้ดีว่าที่มินฮยอกตอบตกลงจะมาร่วมการแสดงด้วยเพราะอะไร

.

.

.

มินฮยอกหลังจากว่างสายจากอึนกวังแล้ว เขาก็ต้องชักดิ้นชักงออยู่บนที่นอน เพราะเขากำลังจะได้พบกับเด็กหนุ่มคนนั้น คนที่ทำให้หัวใจของเขาสั่นไหว

เขารีบลุกขึ้นไปแต่งตัว เพราะใกล้เวลาบาร์เปิดแล้ว ขอแค่ได้เห็นหน้า ได้เฝ้ามองแค่นี้ ก็มีความสุขแล้ว

ตอนนี้ภายในบาร์คึกคักเช่นเคย ธุรกิจของอึนกวังกำลังรุ่งเรือง บาร์ของเขาเริ่มเป็นที่รู้จัก และยังมีชื่อเสียงในด้านความปลอดภัย แถมยังเป็นที่รู้จักเพราะพนักงานของบาร์ทั้งสามที่หน้าตาดีอีกด้วย จึงช่วยดึงดูดลูกค้าได้ดี

อึนกวังกำลังนั่งมองบรรยากาศในร้านด้วยความพอใจ ในมือถือแก้วเหล้ากระดกเป็นพักๆ

ซองแจและพีเนียลยังคงทำหน้าที่เป็นเด็กเสริฟได้ดี มีแต่คนคอยเรียกหา และแถมเงินพิเศษให้

อิลฮุนก็ยังคงทำหน้าที่บาร์เทนเดอร์ ใบหน้าที่ดูไม่สบอารมณ์ของเขา แทนที่จะเป็นผลเสียกับงานบริการแบบนี้ แต่มันกลับยิ่งเรียกบรรดาชายหนุ่มให้มาห้อมล้อม

เพราะความหยิ่งทะนงที่ใครๆก็ต่างอยากปราบพยศให้อยู่ในกำมือ เช่นเดียวกับฮยอนชิก ที่มานั่งเฝ้าตั้งแต่บาร์ยังไม่เปิด

“นี่ ไม่คิดจะกลับบ้านบ้างรึไง มานั่งจ้องอยู่ได้ น่ารำคาญ”อิลฮุนว่า

“ก็รอนายกลับด้วยกันไงหละ”ฮยอนชิกตอบสีหน้ากวนอารมณ์

“อิลฮุน วันนี้นายเต้นได้มั้ย บรรยากาศกำลังคึกครื้นเลย ฉันจะให้เงินนายพิเศษอีก”อึนกวังที่เดินเข้ามาขัดจังหวะการตีกันของทั้งสองบอก

“ว้าว ไม่ได้เห็นตั้งนาน ฉันโชคดีจังเลยวันนี้”ฮยอนชิกบอกยิ้มๆ

“ชิ อย่างนายก็ได้แค่ดูนั้นแหละ”อิลฮุนบอก ก่อนจะเดินออกจากเคาเตอร์ตรงไปยังเวที

ซองแจที่รู้สถานการณ์ดี รีบเข้าไปเป็นบาร์เทนเดอร์แทนชั่วคราว

ฮยอนชิกและอึนกวัง ร่วมถึงผู้คนในร้าน ต่างรีบหันไปมองทางเวทีอย่างตื่นเต้น

มินฮยอกที่เพิ่งเดินเข้ามาในบาร์ ชำเลืองมองบาร์เทนเดอร์ชั่วคราวยิ้มๆก่อนจะเข้าไปยืนข้างๆอึนกวังมองไปบนเวทีเช่นกัน

เสียงเพลงหยุดลงพักหนึ่ง ก่อนจะขึ้นเป็นเสียงดีดนิ้วให้จังหวะ พร้อมกับสปอตไลท์ที่ฉายขึ้นไปบนเวที สะโพกมนของบาร์เทนเดอร์สุดเซ็กซี โยกไปตามเสียงดีดนิ้ว

ใบหน้าสวยหันมายกยิ้ม เรียกเสียงฮือจากบรรดาชายหนุ่ม ก่อนดนตรีจะบรรเลง

อิลฮุนเดินไปจับเสากลางเวที ก่อนจะเริ่มเต้นยั่วยวน รูดไปกับเสา ทั้งฮยอนชิกและบรรดาชายหนุ่ม ต่างจ้องมองแทบน้ำลายไหล

เอวบางโยกย้ายไปมาอย่างชำนานการบนเวที แววตาจิกยั่วยวน ทำหัวใจชายหนุ่มเต้นระรัว

ฮยอนชิกจ้องมองภาพเบื้องหน้า ที่ไม่ได้เห็นเป็นครั้งแรก แต่เห็นทีไรก็ทำเขาคลั่งได้ทุกครั้ง

ร่างที่อยู่บนเวทียังยั่วยวนไม่พอ อิลฮุนยังดึงลูกค้าชายคนหนึ่งขึ้นไปบนเวที แล้วเต้นยั่วยวน ลูบไล้บนร่างกายกำยำแทนเสา

ฮยอนชิกที่เห็นอย่างนั้นก็ถึงกับนิ่งค้าง ความไม่พอใจเอ่อล้นขึ้นมา แก้วเหล้าในมือถูกบีบแน่น

อิลฮุนที่เห็นสายตาขุ่นเคืองของฮยอนชิก เรียวปากสวยยกยิ้มอย่างสะใจ ก่อนจะแกล้งไล่ปลายจมูกไปบนแก้มสากของชายหนุ่ม เป็นการยั่วโทสะของฮยอนชิกมากขึ้น

ชายหนุ่มที่ถูกอิลฮุนกระทำอย่างนั้นถึงกับเคลิบเคลิ้ม ร่วมเต้นไปกับร่างบางบนเวทีอย่างเร้าร้อน

“ปึง!”ฮยอนชิกกระแทกแก้วเหล้าลงบนเคาเตอร์

“เห้ย เป็นไรว่ะไอ้ฮยอนชิก ไม่ชอบที่อิลฮุนเต้นหรอ เซ็กซี่ดีหรอก”อึนกวังว่า

ฮยอนชิกไม่ตอบ แต่ลุกขึ้นเดินไปทางเวที

บรรดาลูกค้าต่างฮือฮา เมื่อฮยอนชิกขึ้นไปบนเวที กระชากร่างบางเข้ามาโอบกอดไว้ ก่อนจะผลักลูกค้าชายคนนั้นลงไปจากเวที

อิลฮุนหันมามองร่างสูงด้วยสายตาไม่พอใจ

“เต้นต่อสิ เดี๋ยวก็โดนหักเงินพิเศษหรอก”ฮยอนชิกบอกพร้อมกับยกยิ้ม

อิลฮุนเข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายความว่าอะไร ถึงจะไม่พอใจ แต่เรียวปากสวยก็ยกยิ้มออกมา ก่อนจะเริ่มเต้นอีกครั้ง โดยใช้ร่างกายของร่างสูงแทนเสา มือบางลูบไล้ไปบนร่างกายแข็งแกร่งอย่างยั่วยวน

ฮยอนชิกเหล่สายตาลงไปที่บรรดาชายหนุ่มด้านล่างเวที เหมือนกับจะบอกให้รู้ว่าใครกันที่เป็นเจ้าของร่างเพรียวบางนี้

อิลฮุนแกล้งจับมือหนา มาวางลงบนสะโพกมน ก่อนจะใช่แผ่นหลังถูไถไปกับเรือนร่างของฮยอนชิก

ถึงจะอยู่บนเวที แต่พอถูกยั่วเย้าแบบนี้ ฮยอนชิกเองก็อดที่จะเคลิบเคลิ้มไม่ได้ เขาออกแรงบีบเคล้นคลึงที่สะโพกมน ก่อนจะก้มลงซูดความหอมจากซอกคอขาว

แต่อิลฮุนก็ไม่ให้ทำได้ดังใจ เขาผลักร่างฮยอนชิกออกไป เตรียมจะเต้นปิดเพลง แต่ฮยอนชิกกับกระชากร่างบางเข้าไปอีกครั้ง พร้อมกับริมฝีปากหนาก็กดจูบทันที พอดีกับที่เพลงจบลง การแสดงนี้จึงจบลงด้วยฉากจูบของคนทั้งคู่

เสียงปรบมือดังขึ้น พอๆกับเสียงโฮไม่พอใจของบรรดาชายหนุ่ม

อิลฮุนที่ถูกฮยอนชิกจูบอย่างไม่ทันตั้งตัว เขารีบผลักอีกฝ่ายออกห่าง ใบหน้าสวยโกรธเคือง มือเรียวยกขึ้นตบลงไปบนใบหน้าคมอย่างแรง

“เห้ย”อึนกวังร้องออกมาด้วยความตกใจ แต่โชคดีที่ฉากตบนี้บรรดาลูกค้าไม่ได้สังเกตเห็น

อิลฮุนเมื่อตบอีกฝ่ายแล้ว ก็เดินหนีลงไปจากเวที ฮยอนชิกที่ถูกตบจนหน้าหัน รีบเดินตามอีกคนไป

อึนกวังทำท่าจะเดินตามไปด้วยอีกคน แต่แล้วชายเสื้อก็ถูกใครบางคนดึงไว้

“มินฮยอก...นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ”อึนกวังเปลี่ยนสีหน้าทันที เขายิ้มกว้างถามอีกฝ่าย โดยที่ลืมเรื่องเมื่อกี้ไปซะสนิท

“ก็ตั้งนานแล้วหละ ฉันมาคุยกับนายเรื่องการแสดงน่ะ”มินฮยอกตอบ

“อือ ได้สิ”

.

.

.

“ปัง!”เสียงแผ่นหลังของร่างบางกระแทกเข้ากับตู้ล็อกเกอร์

“ฉันเจ็บนะ ปล่อย!”อิลฮุนตะคอกใส่อีกคนที่จับเขากระแทกเข้ากับล็อกเอกร์

“นายกล้ามากนะที่กล้าตบฉันกลางเวที”ฮยอนชิกบอกด้วยความโกรธจัด

“แล้วนายกล้าดียังไงมาจูบฉันกลางเวที”อิลฮุนว่า พยายามผลักอีกฝ่ายออกไป แต่ทั้งๆที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน เขากับสู้แรงอีกฝ่ายไม่ได้เลย

“หึ แล้วทีลากผู้ชายขึ้นมานัวเนียบนเวทีหละ ยังไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย กับแค่ฉันจูบแค่นี้คงไม่สึกหรอหรอกมั้ง”ฮยอนชิกพูดด้วยน้ำเสียงดูถูก จนอิลฮุนเริ่มไม่พอใจ เขาจึงยกมือขึ้นตบลงไปบนใบหน้าคมอีกครั้ง

“นายมันก็ทำได้แค่นี้แหละ คอยดูถูกคนอื่นเขา คิดว่าตัวเองมีดีอะไรนักหนา”อิลฮุนว่า

ฮยอนชิกที่ถูกตบอีกครั้ง หันกลับมามองด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว

“หึ งั้นฉันจะโชว์ให้ดูเอง ว่าฉันมีดีอะไร”เขาบอก ก่อนจะออกแรงลากร่างบางให้ไปกับเขา

“ไอ้บ้า! ปล่อยฉันนะเว้ย! จะลากฉันไปไหน ปล่อย”อิลฮุนทั้งทุบทั้งตีอีกฝ่าย

.......

..................

................................

ฮยอนชิกลากร่างเพรียวบางมาที่รถของตัวเอง เขาพยายามดันร่างนั้นให้ขึ้นไปนั่งบนรถ

“จะเอาฉันไปไหน ฉันไม่ไป ปล่อยสิว่ะ!”อิลฮุนโวยวาย ใช้ทั้งมือทั้งเท้าดันร่างไว้ ไม่ยอมขึ้นรถ

“จะขึ้นไปดีๆหรืออยากจะเจ็บตัว”ฮยอนชิกพูดขู่อีกฝ่าย

“ชิ ไอ้บ้า ใครจะยอมขึ้นรถไปกับนายดีๆหละ ขืนไปกับนายก็ไม่ได้ไปดีหละสิ”อิลฮุนบอก เขายังพยายามรั้งตัวเองไว้ ไม่ให้ถูกดันเข้าไปในรถ จนเมื่อแรงเริ่มอ่อนลง เขากำลังจะสู้อีกคนไม่ไว้

‘เอาว่ะอิลฮุน ตายเป็นตาย ยังไงก็ไม่ยอมไปกับไอ้บ้านี้แน่’

เขาคิด ก่อนที่ฟันคมจะกัดลงบนมือของอีกฝ่าย ที่จับตัวของเขาไว้

“โอ้ยยย โอ้ย เจ็บๆ”ฮยอนชิกร้องลั่น

เมื่อได้โอกาส อิลฮุนก็ตีเข่าเข้าไปที่ท้องของฮยอนชิก จนฮยอนชิกตัวงอ ก่อนจะใช้กำปั้นทุบซ้ำลงไปที่หลังของอีกคน จนตอนนี้ฮยอนชิกทรุดลงไปกับพื้น สีหน้าทั้งจุกและเจ็บปวด

“สมน้ำหน้าไอ้บ้า ไอ้โรคจิต”อิลฮุนกดด่า ก่อนจะวิ่งหนีเข้าไปในบาร์ดังเดิม

“อ โอ้ยย แสบนักนะ สักวันจะจับปล้ำให้เข็ญเลย”ฮยอนชิกบอก มือหนากุมท้องของตัวเอง

*******